Δημογραφικό, Απαραίτητη η Επαναξιολόγηση του Θεσμού της Οικογένειας
Άρθρο του Στέφανου Σωτ. Γκίκα*
Πριν από λίγες ημέρες η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ), δημοσίευσε το Τεύχος «Συνθήκες Διαβίωσης στην Ελλάδα», το οποίο περιλαμβάνει πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για την εργασία, την υγεία, την εκπαίδευση, κλπ, που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και τις συνθήκες διαβίωσης στην Ελλάδα. Αφορμή όμως για το παρόν άρθρο, απετέλεσαν τα ανησυχητικά στοιχεία που περιλαμβάνονται στο ίδιο Τεύχος σχετικά με το δημογραφικό ζήτημα στην χώρα μας.
Πιο συγκεκριμένα, μια σειρά δημογραφικοί δείκτες οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Ελληνικός πληθυσμός συρρικνώνεται, γινόμαστε με άλλα λόγια, σιγά αλλά σταθερά, μια χώρα γερόντων, ενώ η υπογεννητικότητα δεν επιτρέπει την ομαλή αντικατάσταση των γενεών.
Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά κάποιους δείκτες: Πρώτον, τον Δείκτη Γήρανσης του Πληθυσμού, δηλαδή την αναλογία του γεροντικού πληθυσμού (από 65 και άνω) προς τον ηλικιακά νεότερο (0 – 14 ετών), το 2004 ήταν 119.6 ενώ το 2015 έφτασε 145.5, που απλά σημαίνει ότι 2 παιδιά αντιστοιχούν σε 3 γέροντες, με την τάση να επιδεινώνεται… Δεύτερον, τον Δείκτη Ολικής Γονιμότητας, δηλαδή τον μέσο αριθμό παιδιών που θα γεννήσει μια Ελληνίδα στη διάρκεια της ζωής της, που από το 2004 έχει καθηλωθεί στο 1.3, όταν ο δείκτης για το επίπεδο αντικατάστασης των γενεών στις αναπτυγμένες χώρες είναι 2.1 και όταν προ του 1970-80 ήταν 2.3! Και τρίτον, τον Ακαθάριστο Δείκτη Θνησιμότητας, δηλαδή πόσοι θάνατοι καταγράφονται ανά χίλιους κατοίκους, που το 2005 ήταν 9.6 και το 2015 σκαρφάλωσε στο 11.2. Για να αντιληφθούμε το μέγεθος του προβλήματος, το 2005 είχαμε στην χώρα μας 107.545 γεννήσεις και 105.091 θανάτους (διαφορά + 2.454), ενώ το 2015 μόλις 91.847 γεννήσεις και 121.212 θανάτους (διαφορά – 29.365).
Μάλιστα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στην Ημερίδα «Το Δημογραφικό Πρόβλημα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, Προκλήσεις και Προοπτικές», η οποία συνδιοργανώθηκε από το Ινστιτούτο Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής και την Ομάδα των Ευρωβουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, που έγινε τον περασμένο Μάιο στην Πάτρα, δείχνουν ότι σε 30 περίπου χρόνια, δηλαδή το 2050, ο πληθυσμός της Ελλάδος μπορεί να είναι ακόμη και κάτω από τα 8.5 εκατομμύρια, ενώ ο ενεργός πληθυσμός (δηλαδή όλοι οι πολίτες ηλικίας 20 – 69 ετών) θα μειωθεί από τα 7 εκατομμύρια που ήταν το 2015 σε μόλις 4,8 – 5,5 εκατομμύρια.
Το ερώτημα λοιπόν που αβίαστα τίθεται είναι τι πρέπει να γίνει από πλευράς Πολιτείας ώστε να αναστραφεί η καταστρεπτική για την Πατρίδα μας αυτή δημογραφική ανισορροπία, πριν να είναι αργά.
Εδώ λοιπόν η παρ. 5 του άρθρου 21 του Συντάγματός μας είναι σαφής και αναφέρει: «Ο σχεδιασμός και η εφαρμογή δημογραφικής πολιτικής, καθώς και η λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων αποτελεί υποχρέωση του Κράτους…». Μόνον όμως που το Κράτος δεν έχει ανταποκριθεί στην ιστορική του ευθύνη απέναντι στο Δημογραφικό, εκτός ίσως από την περίοδο της διακυβέρνησης Κώστα Καραμανλή το 2004 – 2009, που εφαρμόστηκαν αρκετά μέτρα ανάσχεσης του δημογραφικού προβλήματος, αλλά με πρόσκαιρα αποτελέσματα, αφού δεν υπήρξε συνέχεια.
Η Νέα Δημοκρατία αυτονόητα έχει συμπεριλάβει στο νέο κυβερνητικό της πρόγραμμα δέσμη πολιτικών ανάσχεσης του Δημογραφικού προβλήματος, με την μορφή «Εθνικού Σχεδίου» για την αντιμετώπιση των αρνητικών δημογραφικών τάσεων. Μέρος των πολιτικών αυτών παρουσιάστηκαν στο πρόσφατο Προσυνέδριο του Κόμματος στα Γιάννενα, με βασικό άξονα την θέσπιση κινήτρων ώστε να μείνουν οι νέοι στη χώρα και να δημιουργήσουν οικογένεια εδώ, με γενναία φορολογικά κίνητρα, με εξασφάλιση της πρόσβασης σε βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς για όλες τις οικογένειες, με επιπλέον μέτρα στήριξης στις μονογονεϊκές οικογένειες, κλπ,
Θεωρώ όμως ότι σήμερα είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίο να επαναξιολογήσουμε τον θεσμό της οικογένειας, να τον στηρίξουμε, να επιστρέψουμε με άλλα λόγια στις «ρίζες», τότε που η πολύτεκνη οικογένεια ήταν ο κανόνας και το βασικό κύτταρο της Ελληνικής κοινωνίας και να αφήσουμε παράμερα τους ξενόφερτους νεωτερισμούς, όπως, τα «από επιλογή» άτεκνα ζευγάρια, τις «ομόφυλες οικογένειες», τις αλλαγές φύλου για «ψύλλου πήδημα», κλπ, και φυσικά να ενθαρρύνουμε τους νέους ανθρώπους να φτιάξουν οικογένεια, την οποία και οφείλει η Πολιτεία να στηρίξει με φορολογικές, οικονομικές, εργασιακές και κοινωνικές παροχές και διευκολύνσεις.
Το ζήτημα ατυχώς είναι ότι για κάποιους «αριστερούς» ταγούς όλα αυτά είναι «ψηλά γράμματα»…
[Δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα “ΧΡΗΜΑ ΟΝ LINE”]
*Πρ. Βουλευτής Κερκύρας (ΝΔ), πρ. Εκπρόσωπος Τύπου ΥΠΕΘΑ
