Είναι μεροληπτική υπέρ της Τουρκίας η Στάση του ΝΑΤΟ;
Όπως σε κάθε διεθνή Οργανισμό, έτσι και στο ΝΑΤΟ, τα κράτη – μέλη οφείλουν να τηρούν τις υποχρεώσεις τους που απορρέουν από την Συνθήκη του Οργανισμού, να σέβονται τα άλλα κράτη – μέλη και φυσικά να ακολουθούν τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου.
Από την άλλη, η ρητορική, οι δημόσιες τοποθετήσεις, οι ανακοινώσεις κλπ. τουΓΓ του ΝΑΤΟ οφείλουν να αντανακλούν τις επίσημες θέσεις της Συμμαχίας, οι οποίες έχουν εγκριθεί από τα όργανα του Οργανισμού, θέσεις που συνθέτουν παρά διαιρούν και που σέβονται το Διεθνές Δίκαιο.
Τους τελευταίους μήνες, μία σειρά δηλώσεων και τοποθετήσεων μαρτυρούν ωστόσο ότι ο ΓΓ του NAΤΟ Jens Stoltenberg επιλέγει, προφανώς συνειδητά, μεροληπτική στάση υπέρ της Τουρκίας.
Ο ΓΓ αναφέρεται συχνά στην σημασία της Τουρκίας για την Συμμαχία, χαρακτηρίζοντάς την «πολύτιμο σύμμαχο», παρότι αυτή αγνοεί την ισχυρή προτροπή των συμμάχων να μην αγοράσει οπλικά συστήματα από την Ρωσία.
Υπογραμμίζει ότι η Τουρκία σηκώνει το φορτίο των επιπτώσεων του πολέμου της Συρίας, εξαιτίας του οποίου «έχει πέσει θύμα αρκετών τρομοκρατικών επιθέσεων», ενώ φιλοξενεί εκατομμύρια προσφύγων. Στο πλαίσιο αυτό, εκφράζει την αλληλεγγύη της Συμμαχίας προς την Τουρκία και διαβεβαιώνει την στήριξή της, ακόμη και με πολεμικά μέσα και δυνατότητες.
Αν γυρίσουμε λίγους μήνες πίσω, το Φθινόπωρο του 2019, σε συνάντησή του με τον Τούρκο Πρόεδρο στην Κωνσταντινούπολη, ο Jens Stoltenberg σημείωσε ότι η Τουρκία «ως ισχυρή δύναμη της περιοχής έχει μεγάλη ευθύνη», καλώντας την να λειτουργήσει «με αυτοσυγκράτηση και να αποφύγει μονομερείς ενέργειες».
Η προειδοποίηση δεν βρήκε ευήκοα ώτα και η Τουρκία αψηφώντας τους πάντες, προχώρησε στην στρατιωτική επιχείρηση «Πηγή Ειρήνης» στην Συρία, που προκάλεσε εκατοντάδες θύματα και ανάγκασε χιλιάδες ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.
Η διεθνής αντίδραση ήταν έντονη, ωστόσο δεν καταγράφηκε αντίστοιχη τοποθέτηση από τα επίσημα χείλη του ΝΑΤΟ.
Παράλληλα, προβληματίζουν μία σειρά άστοχων δηλώσεων του κ. Stoltenberg για την Λιβύη. Υποστήριξε την ανάγκη τήρησης του εμπάργκο όπλων, το οποίο όμως παραβιάζει πρώτη η Τουρκία.
Στην ίδια δήλωση ο ΓΓ ξεκαθαρίζει πως «δεν μπορούν να συγκριθούν οι δυνάμεις του Στρατηγού Haftar με την κυβέρνηση του Sarraj», την οποία υποστηρίζει διακαώς ο Ερντογάν. Sarraj και Ερντογάν υπέγραψαν και το παράνομο Μνημόνιο για την οριοθέτηση των ΑΟΖ. Παρόλο που η εν λόγω Συμφωνία παραβιάζει κατάφωρα το Διεθνές Δίκαιο, το ΝΑΤΟ δεν θεώρησε αναγκαίο να προσαρμόσει την ρητορική του ως προς την Τουρκία.
Προβληματική ήταν και η στάση της Συμμαχίας, όταν στις αρχές Μαρτίου ο Ερντογάν εργαλειοποίησε πρόσφυγες και μετανάστες, προκειμένου να αποσταθεροποιήσει την χώρα μας και να προκαλέσει ένταση στο Αιγαίο και στον Έβρο.
Ο ΓΓ αρκέστηκε στην διαπίστωση πως το προσφυγικό – μεταναστευτικό αποτελεί κοινή πρόκληση και απαιτεί κοινές λύσεις, ενώ εξέφρασε την ικανοποίησή του για την έναρξη συνομιλιών Τουρκίας – ΕΕ.
Προφανώς, υπάρχει μία μεροληπτική στάση υπέρ της Τουρκίας που υποστηρίζεται, αν όχι επιβάλλεται, από τον Αμερικανικό παράγοντα. Τέτοιου είδους πρακτικές όμως, λειτουργούν διαλυτικά για την Συμμαχία, κλονίζουν την εμπιστοσύνη των Μελών της και ρίχνουν νερό στον μύλο όσων υποστηρίζουν πως μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, το ΝΑΤΟ έχασε την δυναμική του και τον ουσιαστικό λόγο ύπαρξής του.
Στέφανος Σωτ. Γκίκας
Βουλευτής (ΝΔ) Κερκύρας, πρ. Εκπρόσωπος Τύπου ΥΠΕΘΑ