Αρθρα

Κρίσεις… άκριτες στις Ένοπλες Δυνάμεις

Η ίδια ιστορία επαναλήφθηκε και φέτος. Το ίδιο συναίσθημα, η ίδια πικρή γεύση. Κρίσεις κομματικές, κρίσεις αναξιοκρατικές, κρίσεις σκοπιμότητας, κρίσεις άκριτες. Τα μικρότερα στελέχη ανήμπορα να αντιδράσουν, πνίγουν την αγανάκτησή τους και μειδιούν. «Είδες? Ο τάδε ήταν εργασιομανής, είχε 4 πτυχία και τον διώξανε… ο δείνα ήταν πάντα της ήσσονος προσπάθειας, χωρίς προσόντα και προήχθη, γιατί ήταν «κολλητός» του τάδε από την Πάρο… Γιατί λοιπόν να τρέξω φίλε μου? Δε βαριέσαι, άσε τους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα… 14.30 σχολάω…». Αυτή είναι μια υποθετική συζήτηση, που όμως είναι σίγουρο ότι επαναλαμβάνεται από τα στελέχη μονότονα, όλες αυτές τις μέρες. Ένα σωρό πρόσφατες υποσχέσεις για αξιοκρατία και αντικειμενικότητα, πήγαν περίπατο… Μόλις πριν από μερικούς μήνες είχε ψηφιστεί ο νέος νόμος για την εξέλιξη των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, νόμος που υποτίθεται θα διασφάλιζε την αξιοκρατία και την αντικειμενικότητα των κρίσεων. Αλλά το αποτέλεσμα από την πρώτη, τυπική έστω, εφαρμογή του, δεν δικαίωσε τον υπουργό Εθνικής Άμυνας κ. Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος είχε δηλώσει πρόσφατα, αντιδρώντας σε κριτική του Τομέα Εθνικής Άμυνας της Νέας Δημοκρατίας, ότι σύμφωνα με το Σύνταγμα η κυβέρνηση επιλέγει Αρχηγούς Γενικών Επιτελείων, οι οποίοι εν συνεχεία προχωρούν ανεπηρέαστα στις κρίσεις του Κλάδου τους, μία δήλωση που διαψεύστηκε με εκκωφαντικό τρόπο, λίγες ημέρες αργότερα.
Έτσι και φέτος είδαμε τη σύγκρουση των «μεν» με τους «δε» να εξελίσσεται και να αφήνει πίσω της «συντρίμμια», αλλού λιγότερα, αλλού περισσότερα. Ολόκληρες τάξεις αξιωματικών «ξεκληρίστηκαν», για να προωθηθούν οι «ημέτεροι», ή οι «επιτήδειοι ουδέτεροι», άξια στελέχη πήραν την άγουσα για τα «αποδυτήρια», συγκεκριμένοι, διόλου άγνωστοι, διώχθηκαν «τσιμπητοί» χωρίς δεύτερη σκέψη, ακόμη και χωρίς να προαχθούν, επειδή έτυχε να υπηρετήσουν δίπλα σε πρώην Αρχηγούς ή υπουργούς. Σχηματοποιήθηκε και επίσημα η νέα «άρχουσα τάξη» στις Ένοπλες Δυνάμεις, οι αυριανοί Αρχηγοί και υπαρχηγοί του Στρατού του Ναυτικού και της Αεροπορίας, οι νέοι «αρεστοί» του συστήματος και οι «πραιτωριανοί» τους.
Ευτυχώς που μέσα σ’αυτό τον ορυμαγδό, κάποιοι, λίγοι μεν αλλά αντικειμενικά άξιοι, κατάφεραν να επιβιώσουν και μπήκαν στα Ανώτατα Συμβούλια των Κλάδων τους, γιατί βέβαια κάποιοι θα πρέπει να δουλέψουν, να σηκώσουν το «βάρος» του Κλάδου τους. Θα έχουν όμως φωνή, ή θα περιμένουν απλά να «διαχειριστούν» τη σιωπή τους, γενόμενοι και αυτοί αρεστοί στο «σύστημα», ελπίζοντας ότι έτσι θα «διασωθούν» και του χρόνου? Οψόμεθα…
Αυτό που έχει τελικά σημασία, είναι να κατανοήσει το πολιτικό σύστημα ότι ένα Στράτευμα που πορεύεται ακηδεμόνευτο, χωρίς κομματικές παρεμβάσεις και επιρροές, προσηλωμένο στην υψηλή αποστολή του που είναι η ασφάλεια της Πατρίδας, είναι σίγουρα καλύτερο Στράτευμα. Υπηρετεί καλύτερα τη Δημοκρατία μας, υπηρετεί καλύτερα την Πατρίδα. Αν συμφωνήσουμε επιτέλους στα βασικά θέματα αρχών και αξιών, οι θεσμοί θα ισχυροποιηθούν και κερδισμένος θα είναι ο πολίτης.-

* Δημοσιεύτηκε στην κερκυραϊκή εφημερίδα “ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ” την Κυριακή 20/3/2011