Οι ιστορικές επέτειοι και ο εκφυλισμός των συμβολισμών
Μερικές ιστορικές επέτειοι είναι πολύ σημαντικές για την ιστορική μνήμη ενός Έθνους. Η Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα είναι σίγουρα μία από αυτές, διότι δεν γιορτάζουμε μόνον την Ένωση και άρα την διεύρυνση της χώρας μας, αλλά το τι προηγήθηκε μέχρι την Ένωση, τις θυσίες, τους αγώνες, τον φόρο αίματος που πλήρωσε ο Επτανησιακός λαός προκειμένου να επιτύχει την Ένωση με την μητέρα Ελλάδα. Αγώνες και θυσίες που ξεκίνησαν από την Επανάσταση του 1821, τότε που οι πρόγονοι μας αψηφώντας τις απαγορεύσεις, τις απειλές και τις σκληρές τιμωρίες, με κίνδυνο να χάσουν τη ζωή τους, πέρναγαν κατά εκατοντάδες «απέναντι» για να πολεμήσουν μαζί με τους άλλους Έλληνες για την λευτεριά της Πατρίδας από τον Τουρκικό ζυγό, έστω και αν γνώριζαν ότι ήταν ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή.
Η Πολιτεία οφείλει να τιμά τις μεγάλες επετείους, με την παρουσία υψηλόβαθμων αξιωματούχων, ώστε να δίνει ένα μήνυμα στις τοπικές κοινωνίες – ιδιαίτερα σε μια εποχή που η έννοια της Πατρίδας κλυδωνίζεται – ότι αναγνωρίζει το μέγεθος του ιστορικού γεγονότος και την σημασία του για την χώρα μας.
Δυστυχώς με λύπη διαπιστώνουμε ότι σε μία τόσο σημαντική επέτειο, αντί να θεωρείται αυτονόητη η παρουσία του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, του Πρωθυπουργού ή του Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων, βλέπουμε τα τελευταία χρόνια ως εκπροσώπους της Πολιτείας, ούτε καν Υπουργούς, αλλά απλούς Γενικούς Γραμματείς. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο σε άλλες επετείους, όπου η παρουσία ακόμη και του Προέδρου της Δημοκρατίας θεωρείται δεδομένη, όπως στα κοντινά μας Γιάννενα όπου στην επέτειο απελευθέρωσης της πόλης κάθε Φεβρουάριο, η παρουσία, από εποχής Προέδρου Τσάτσου, σχεδόν σύσσωμης της Πολιτειακής, πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας έχει καταστεί θεσμός.
Τι λοιπόν μπορεί να σκεφτεί σήμερα ο κερκυραίος πολίτης που βιώνει μία διαχρονική εγκατάλειψη από την Πολιτεία, βλέποντας ότι ακόμη και οι συμβολισμοί των επετείων εκφυλλίζονται? Κυρίως όμως τι θα πούμε στη νέα γενιά, στη νεολαία του τόπου μας που απλοϊκά μπορεί να υποθέσει ότι για το «κράτος των Αθηνών» η Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα και οι θυσίες των προγόνων τους δεν έχουν την δέουσα βαρύτητα, αφού κανείς σημαντικός πολιτικός παράγοντας δεν καταδέχεται να μας τιμήσει με την παρουσία του? Και οι «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» γνωρίζουν ότι η εκάστοτε Γραμματεία της Κυβέρνησης επιφορτίζεται με τον ορισμό εκπροσώπου της κυβέρνησης στις επετείους. Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι στην δική μας περίπτωση, για άλλη μια χρονιά, υπήρξε απόλυτη άρνηση των Yπουργών – Yφυπουργών να είναι εκπρόσωποι, για να οριστεί τελικά Γενικός Γραμματέας.
Ας τα αναλογιστούν λοιπόν αυτά οι αρμόδιοι και ας αλλάξουν τακτική, γιατί κάτω από τις σημερινές αντίξοες πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες δεν θα πρέπει επ’ουδενί να αφήσουν τις ιστορικές επετείους και τους συμβολισμούς να ατονίσουν και να χάσουν την σημασία τους, γιατί η ιστορική μνήμη ενός Έθνους είναι το απαραίτητο συστατικό διατήρησης του.
29-05-2010
