Ουδείς αγνωμονέστερος του ευεργετηθέντος
Η Ελλάδα είναι ίσως η μόνη χώρα που βοήθησε τόσο απλόχερα στην αναπτυξιακή πορεία της Αλβανίας. Από τα πρώτα κιόλας χρόνια υποδέχτηκε εκατοντάδες χιλιάδες οικονομικούς μετανάστες, Αλβανούς υπηκόους, ενώ προσέφερε σε κρατικό επίπεδο ουσιαστική βοήθεια τόσο οικονομική όσο και πολιτική. Η Αλβανία δεν θα είχε αναπτυχθεί σ΄αυτό τον βαθμό, αν οι επενδύσεις και η κρατική βοήθεια της Ελλάδος είχαν διοχετευτεί αλλού, ή αν η μεταναστευτική της πολιτική ήταν πιο αυστηρή. Η χώρα μας είναι ο μεγαλύτερος ξένος επενδυτής με επενδύσεις που προσεγγίζουν το μισό δις δολλάρια ενώ είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος μετά την Ιταλία. Η αναπτυξιακή και οικονομική βοήθεια που παρείχε στην Αλβανία η χώρα μας την δεκαετία 1999 – 2008 ξεπέρασε τα 230 εκ. ευρώ, ενώ εξακολουθεί και σήμερα να χρηματοδοτεί μεγάλα έργα όπως την κατασκευή του σημαντικού οδικού άξονα Σαγιάδας – Κονίσπολης – Αγίων Σαράντα.
Η Ελλάδα ήταν από τις πρώτες χώρες που έσπευσαν να στηρίξουν πολιτικά την Αλβανία στον διπλωματικό αγώνα για την ένταξή της στους Ευρωατλαντικούς θεσμούς, προσφέροντας πολύτιμη βοήθεια και συμβουλές για την εναρμόνιση των πολιτικοστρατιωτικών δομών της χώρας με τις απαιτήσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Στα είκοσι αυτά χρόνια, τα θέματα που θέλησε να προχωρήσει η Ελλάδα ήταν μία Συμφωνία για τρία Στρατιωτικά Κοιμητήρια για τον ενταφιασμό των ηρώων του Ελληνοιταλικού πολέμου του 1940 που έπεσαν στα βουνά της Βορείου Ηπείρου και η Συμφωνία για τον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας και των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών των δύο χωρών. Η πρώτη, μετά από κωλυσιεργία ετών υπαιτιότητι της αλβανικής πλευράς, υπεγράφη τον Φεβρουάριο του 2009 αλλά για δύο μόνον κοιμητήρια στην Κλεισούρα και στους Βουλιαράτες. Η δεύτερη που έχει ιδιαίτερη σημασία για τη χώρα μας, υπεγράφη από τους Πρωθυπουργούς των δύο χωρών τον Απρίλιο του 2009. Ατυχώς όμως μετά από προσφυγή της Σοσιαλιστικής Αντιπολίτευσης στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Αλβανίας, η Συμφωνία ακυρώθηκε τον προηγούμενο μήνα, με την αβάσιμη επιχειρηματολογία, ότι τα Διαπόντια Νησιά της Κέρκυρας, βρίσκονται πλησιέστερα στον Αλβανικό κορμό και άρα δεν δικαιούνται να έχουν υφαλοκρηπίδα. Θέση που σαφώς αντιβαίνει με τα καθοριζόμενα στο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας και που “όλως συμπτωματικώς” συμπίπτει με την Τουρκική θέση για την υφαλοκρηπίδα των νησιών του Αιγαίου. Η Συμφωνία αυτή, εκτός από την ουσιαστική χρησιμότητα προσδιορισμού των αποκλειστικών ζωνών εκμετάλλευσης της κάθε χώρας – και γνωρίζουμε ότι η περιοχή των Διαποντίων Νήσων έχει σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου – θα χρησίμευε και ως προηγούμενο για το άλλο μεγάλο θέμα, τον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο.
Δυστυχώς όμως η γειτονική μας χώρα φαίνεται ότι δεν αναγνωρίζει το εύρος και την σημασία της Ελληνικής προσφοράς, αφού στα λίγα εκκρεμή διμερή θέματα επιδεικνύει τουλάχιστον αρνητική διάθεση.
Είναι καιρός πια και η Ελλάδα να επανεξετάσει την πολιτική της απέναντι στην Αλβανία, τόσο στο θέμα της παράνομης μετανάστευσης, όσο και στο θέμα της αναπτυξιακής βοήθειας και κυρίως ως προς την πολιτική στήριξη για την ενσωμάτωση της χώρας στην ΕΕ, η οποία δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Το ρητό “ουδείς αγνωμονέστερος του ευεργετηθέντος” ταιριάζει απόλυτα στην περίσταση και αυτό θα πρέπει να αλλάξει, ακόμη και αν απαιτηθεί στροφή στην εξωτερική μας πολιτική.
13-03-2010
