Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα…. και η οικονομική εξαθλίωση των Ελλήνων
Όταν κατά τη διάρκεια του πρόσφατου προεκλογικού αγώνα ακούγαμε τον Κώστα Καραμανλή να μιλά ωμά για πάγωμα των μισθών και των προσλήψεων στο δημόσιο και για “σφίξιμο στο ζωνάρι” για τουλάχιστον 1,5 χρόνο ακόμη, τότε που τα spreads ήταν 130 μονάδες ακόμη, είχαμε απέναντι μας τον Γιώργο Παπανδρέου ο οποίος με προεκλογικό πρόγραμμα παροχών ύψους 11 δις ευρώ, υποσχέθηκε στους πάντες τα πάντα, λέγοντας ότι λεφτά υπάρχουν και ότι θα τα μαζέψει από “δίκαια” αναδιανομή του πλούτου. Μάταια πάσχιζε ο Καραμανλής να πείσει ότι τα πράγματα θα έπαιρναν δραματική τροπή λόγω της οικονομικής κρίσης, της παράλυσης του κράτους από την παρατεταμένη προεκλογική περίοδο κλπ., αλλά ποιος τον άκουγε; Οι πολίτες είχαν απηυδήσει από τις πολλές αστοχίες και παραλήψεις της προηγούμενης κυβέρνησης, την παταγώδη αποτυχία της επανίδρυσης του κράτους, τις λάθος επιλογές ατόμων και την αδυναμία να πατάξει την διαφθορά και τα σκάνδαλα. Όμως στο θέμα της οικονομίας είχε δίκιο. Είχαμε μεν οικονομική κρίση, με κυρίαρχα προβλήματα την κρίση ελλείμματος και χρέους, κάτι που και άλλες χώρες της ευρωζώνης αντιμετώπιζαν, αλλά όχι και κρίση δανεισμού. Τα μέτρα που πρότεινε ο τότε Πρωθυπουργός από την ΔΕΘ, θα ήταν μεν επώδυνα αλλά θα βγαίναμε από την κρίση χωρίς ιδιαίτερες κοινωνικές αναταράξεις και χωρίς διεθνή διασυρμό, αφού οι αγορές δεν είχαν άρει την εμπιστοσύνη τους προς την Ελλάδα.
Δυστυχώς όμως, αυτό που δεν φανταζόταν τότε κανείς Έλληνας πολίτης, έγινε και μάλιστα στη χειρότερη δυνατή έκταση. Για ποια δίκαια αναδιανομή πλούτου μίλαγε ο κ. Παπανδρέου και οι σοσιαλιστές; Για ποια κοινωνική δικαιοσύνη; Για ποια ανάπτυξη και πρόοδο; Ανεξάρτητα για το πόσο φταίνε οι τωρινοί, οι προηγούμενοι ή οι πιο προηγούμενοι, το θέμα είναι ότι η σοσιαλιστική μας κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε ή καλύτερα παραδόθηκε στο ΔΝΤ και επέβαλε μέτρα κοινωνικά άδικα, άκρως αντιαναπτυξιακά που οδηγούν σε δυστυχία και μιζέρια εκατομμύρια Έλληνες και το χειρότερο, όπως κορυφαίοι οικονομολόγοι εξηγούν, δεν θα λύσουν το πρόβλημα διότι απλούστατα χωρίς ανάπτυξη θα βαθαίνει η ύφεση, θα μεγαλώνουν το έλλειμμα και το χρέος και θα οδηγήσουν σε ένα οδυνηρό φαύλο κύκλο.
Οι πολίτες σήμερα δικαίως αγανακτούν και ζητούν να πληρώσουν αυτοί που μας οδήγησαν μέχρι εδώ, κοινώς τα “λαμόγια” που με τις πλάτες αργυρώνητων πολιτικών και επίορκων δημόσιων λειτουργών κατασπατάλησαν το δημόσιο πλούτο και υποθήκευσαν τις επόμενες γενεές. Όμως τις μεγαλύτερες ευθύνες φέρουν οι κυβερνήσεις της εικοσαετίας 1980-2000, τότε που το χρέος πραγματικά εκτροχιάστηκε, τότε που ο δημόσιος τομέας έγινε ένα υδροκέφαλο τέρας που οι δημόσιοι υπάλληλοι έμπαιναν στο δημόσιο κατά εκατοντάδες, με μόνο “προσόν” τα σημειώματα των κλαδικών, τότε που σκορπούσαμε λεφτά για κρατική ευδαιμονία δανειζόμενοι μεν, αλλά με τις δόσεις να ξεκινάνε την επόμενη δεκαετία. Τότε που κάποιοι Υπουργοί της κυβέρνησης νοίκιαζαν υπερπολυτελή τζετ αεροσκάφη για να μετακινηθούν στα υπερατλαντικά τους ταξίδια, λες και αν ταξίδευαν με τις απλές αεροπορικές γραμμές θα ήταν υποτιμητικό. Τότε που τα έξοδα “εθιμοτυπίας” έδιναν και έπαιρναν και έφταναν σε δυσθεώρητα ύψη. Τότε που οι τεράστιες μίζες για κρατικές προμήθειες ήταν σε ημερήσια διάταξη. Τότε που η διαφθορά ήταν απλώς πλημμέλημα. Ας ψάξει κανείς στα αρχεία της Βουλής των Ελλήνων για Ερωτήσεις βουλευτών τα τελευταία τριάντα χρόνια με θέμα ατασθαλίες, σκάνδαλα, διασπάθιση του δημοσίου χρήματος κλπ, και θα τρίβει τα μάτια του για το τι έχει καταγγελθεί. Θυμάστε το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου και της ΔΕΚΑ ΑΕ; Πλήρωσε κανείς; Αλήθεια πόσοι Έλληνες πολίτες γνωρίζουν ότι την περίοδο 2006-10 πληρώσαμε 9 δις ευρώ για αγορές εξοπλιστικών που πραγματοποιήθηκαν την περίοδο 1996-2004, ή ότι την περίοδο 2004-09, την περίοδο δηλαδή της διακυβέρνησης της ΝΔ πληρώσαμε μόνον για τους τόκους των δανείων που πήραν οι προηγούμενες κυβερνήσεις πάνω από 40 δις ευρώ;
Βεβαίως σημαντικό μερίδιο ευθύνης έχουν και οι κυβερνήσεις της τελευταίας δεκαετίας διότι προέβλεπαν τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό αλλά δεν τόλμησαν να κάνουν δραστικές μεταρρυθμίσεις και τομές, μένοντας απλά στην εφήμερη διαχείριση.
Ναι λοιπόν να γίνουν εξεταστικές, να στηθούν δικαστήρια, να “χυθεί αίμα”, αλλά να ψάξουμε σε βάθος, να πάρουμε το νήμα από την αρχή, να βρεθούν όλοι οι επίορκοι και οι υπαίτιοι, έστω και αν γέρασαν αρκετοί. Να μάθει ο Ελληνικός λαός επιτέλους την αλήθεια. Στοιχεία υπάρχουν….
Βέβαια το μεγάλο πρόβλημα της χώρας είναι η διαχείριση της οικονομικής κρίσης και της κρίσης δανεισμού και τι ρεαλιστικό μπορεί να γίνει τώρα. Άλλο όμως η αναγκαιότητα για σωτηρία της χώρας και άλλο η κηδεμονία και η υποτέλεια στο ΔΝΤ και ο εξαναγκασμός των Ελλήνων πολιτών σε δυστυχία λόγω λανθασμένων πολιτικών και πολιτικής αδυναμίας.
Η χώρα έχει δυνατότητες και πλούτο, έχει τεράστια ανεκμετάλλευτη δημόσια περιουσία, έχει εξαιρετικό ανθρώπινο δυναμικό που διαπρέπει σε όλο τον πλανήτη, μπορεί λοιπόν με το κατάλληλο μίγμα πολιτικής και ανθρώπων, με αλλαγή νοοτροπίας, με εμπέδωση της αξιοκρατίας, με τολμηρές μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές στο δημόσιο τομέα, με αξιοποίηση επιπλέον προγραμμάτων ΣΔΙΤ, με νέες ιδιωτικοποιήσεις, με επενδύσεις στις νέες τεχνολογίες και στις εναλλακτικές μορφές ενέργειας κλπ, να αναστρέψει το κλίμα και να δώσει πνοές ανάπτυξης στην οικονομία μας χωρίς να εξωθεί τους πολίτες και κυρίως τους οικονομικά ασθενέστερους στην οικονομική εξαθλίωση του ΔΝΤ.
06-05-2010
