Το ρίσκο είναι μεγάλο…
Σε όλα τα παραγωγικά συστήματα της κοινωνίας μας, κρατικά ή ιδιωτικά, συνήθως αλλάζεις τις διαδικασίες λειτουργίας τους μόνον αν αποδεδειγμένα αντιμετωπίζουν προβλήματα στην απόδοσή τους, ή απαιτείται ο εκσυγχρονισμός και η βελτίωση τους. Ένα αποτελεσματικό σύστημα που διασφαλίζει τα κριτήρια για τα οποία δημιουργήθηκε, δεν υπάρχει λόγος να αλλάξει.
Αυτή τη βασική αρχή φαίνεται ότι δεν ακολουθεί η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, η οποία σε αρκετούς τομείς της δημόσιας ζωής μεταβάλει συστήματα χωρίς να υπάρχει αποχρών λόγος. Τελευταίο «θύμα» της, ήταν το σύστημα της Εθνικής Αμυντικής Σχεδίασης και του Προγραμματισμού των Εξοπλιστικών αναγκών των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Με το πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας που ψηφίστηκε από την Βουλή την περασμένη Πέμπτη, ο ΥΕΘΑ κ. Ε. Βενιζέλος τροποποίησε ένα καλό σύστημα, που εξασφάλιζε μέσα από πολλά επιτελικά στάδια, μελέτες και διαδικασίες, ότι η επιχειρησιακή ανάγκη θα μετατρεπόταν στην απολύτως απαραίτητη εξοπλιστική προμήθεια. Και αναφέρομαι στις διαδικασίες των Ενιαίων Μεσοπρόθεσμων Προγραμματισμών Αμυντικών Επενδύσεων (ΕΜΠΑΕ) οι οποίες αλλάζουν πια εκ βάθρων.
Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι το νέο αυτό σύστημα καλύπτει τα κενά του προηγούμενου – που δεν τα καλύπτει – για να τροποποιηθούν οι ισχύουσες διαδικασίες, οι διαταγές, οι εγκύκλιοι, οι κατευθυντήριες οδηγίες, οι σχετικοί νόμοι, κλπ, θα απαιτηθεί εξαιρετικά μεγάλο χρονικό διάστημα. Ακόμη μεγαλύτερος χρόνος θα απαιτηθεί να αφομοιωθούν οι νέες διαδικασίες από τους επιτελείς των Ενόπλων Δυνάμεων (Ε.Δ.) και να δρομολογηθούν οι διαδικασίες υλοποίησης του νέου συστήματος, αφού θα ξεκινήσουν όλα από μηδενική βάση, από το επίπεδο δηλαδή του αρχικού σχεδιασμού και της «μελέτης καθορισμού προγράμματος». Οι γνωρίζοντες θεωρούν ότι θα διαρρεύσει τουλάχιστον μία τριετία μέχρι να δούμε τον πρώτο νέο 15ετή προγραμματισμό προμηθειών αμυντικού υλικού και μέχρι τότε οι Ε.Δ. – εκτός ελαχίστων περιπτώσεων – θα αρκεσθούν στα ήδη υπάρχοντα εξοπλιστικά συστήματα τα οποία όμως δεν καλύπτουν απολύτως τις επιχειρησιακές υποχρεώσεις των Ε.Δ. όπως αυτές πηγάζουν από το θεσμικό κείμενο που λέγεται Πολιτική Εθνικής Άμυνας και για το οποίο παραδόξως, δεν έχει διατυπώσει απόψεις ο κ. Βενιζέλος.
Η αιτία των αλλαγών στα εξοπλιστικά είναι όμως άλλη. Η εξαιρετικά αρνητική οικονομική συγκυρία, δεν επιτρέπει στην κυβέρνηση να παρουσιάσει το σχεδόν έτοιμο ΕΜΠΑΕ 2011-15 που της παρέδωσε η κυβέρνηση Καραμανλή, ονομαστικού ύψους άνω των 10 δις ευρώ, διότι πολύ απλά γνωρίζει ότι δεν μπορεί να το υλοποιήσει λόγω άλλων κυβερνητικών προτεραιοτήτων. Η κυβέρνηση λοιπόν με την επίκληση της «τεράστιας αλλαγής» θα κερδίσει μια τριετία, φτάνοντας αισίως στο 2013, χρονιά ορόσημο που οι αισιόδοξοι ευελπιστούν ότι η χώρα θα επανέλθει στους κανονικούς ρυθμούς ανάπτυξης και προόδου. Το ρίσκο όμως είναι μεγάλο…
28-09-201
