Απαιτείται Προσαρμογή της Εθνικής μας Στρατηγικής στα Νέα Δεδομένα
Όταν ο μεγάλος Ηγέτης και ιδρυτής της ΝΔ, Κωνσταντίνος Καραμανλής, στην Ιδρυτική Διακήρυξη του κόμματος τον Οκτώβριο του 1974, υποσχόταν ότι: «δεν θα φεισθεί κόπων και θυσιών για να καταστήσει την Ελλάδα ισχυρή και απρόσβλητη» και ότι «με εκσυγχρονισμένες τις Ένοπλες Δυνάμεις η ανεξαρτησία της Ελλάδος θα κατοχυρωθεί και θα είναι σεβαστή από όλους, χωρίς την ανάγκη άλλων προστατών…», γνώριζε πολύ καλά τι έλεγε, προειδοποιώντας παράλληλα τις επόμενες γενιές για τους εθνικούς κινδύνους που ελλοχεύουν.
Τέσσερεις δεκαετίες μετά, η χώρα μας εν μέσω μιας πρωτοφανούς σε διάρκεια οικονομικής κρίσης – που επιδεινώνεται διαρκώς από τους επιεικώς ατυχείς χειρισμούς της πρώτης και δεύτερης κυβέρνησης της Αριστεράς – έχει να αντιμετωπίσει μεγάλες προκλήσεις στα Εθνικά μας Θέματα. Ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν θέτει ανοικτά θέμα αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάννης, ενώσω η μια τουρκική πρόκληση στο Αιγαίο διαδέχεται την άλλη, οι γείτονες Αλβανοί πέτυχαν να διεθνοποιήσουν κάτω από τη μύτη μας, το ανύπαρκτο για την Ελλάδα «Τσάμικο Ζήτημα», οι Σκοπιανοί με φιέστες γιορτάζουν τα γενέθλια του Μ. Αλεξάνδρου, στην ευρύτερη γειτονιά μας Συρία, Ιράκ, Λιβύη κ.α. συμβαίνουν κοσμοϊστορικές αλλαγές και εμείς εδώ ασχολούμαστε με τα τερτίπια της «αριστερής» κυβέρνησης που προσπαθεί να «βάλει χέρι» στα ΜΜΕ, στην Παιδεία, στην Θρησκεία, στην Δικαιοσύνη, κλπ. Και αν μεν είχαμε «καταστήσει την Ελλάδα ισχυρή και απρόσβλητη» και διατηρήσει «εκσυγχρονισμένες τις Ένοπλες Δυνάμεις» τότε τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Όμως μετά από χρόνια παλινωδιών και αστοχιών σε εξοπλιστικά προγράμματα, κυρίως της περιόδου 1996 -2004, μετά από τα τελευταία 7 χρόνια δραστικών περικοπών στις Αμυντικές και Εξοπλιστικές δαπάνες και με μεγάλο μέρος του οπλοστασίου μας να χρήζει αναβάθμισης, πληθαίνουν οι φωνές στρατιωτικών και αναλυτών που «κρούουν τον κώδωνα» στους κυβερνώντες, ότι ένας από τους λόγους που οι Τούρκοι τόσο απροκάλυπτα και επίσημα πια αμφισβητούν Εθνικά Κυριαρχικά μας Δικαιώματα, ακόμα και τις Συνθήκες, είναι ότι θεωρούν ότι έχουν την ισχύ που τους επιτρέπει να εφαρμόσουν αντί των επιταγών του Διεθνούς Δικαίου, το «δίκαιο του ισχυροτέρου»….
Βεβαίως παρά τις περικοπές στους λειτουργικούς προϋπολογισμούς, που ξεπερνούν το 50% σε σχέση με το 2009, οι Ένοπλες Δυνάμεις, με το εκπληκτικό ανθρώπινο δυναμικό και τη δυνατόν καλύτερη διαχείριση οπλικών συστημάτων, πόρων και μέσων, διατηρούν ικανή αποτρεπτική δύναμη και επιχειρησιακή ικανότητα. Το ζήτημα όμως είναι για πόσο ακόμη. Κρίσιμα εξοπλιστικά προγράμματα έχουν αναβληθεί ή ματαιωθεί, οι ανάγκες εκσυγχρονισμού πολλών συστημάτων γίνονται ολοένα και πιο επιτακτικές, ενώ η Δομή Δυνάμεων αναθεωρείται προς τα κάτω.
Έπειτα δεν είναι λίγοι εκείνοι που συνδέουν τις αναθεωρητικές κορώνες του Ερντογάν, με την διαμορφούμενη κατάσταση στην Συρία και στο Βόρειο Ιράκ σε σχέση με το Κουρδικό, που φαίνεται ότι θα οδηγήσει σε αλλαγές συνόρων. Και που αν χάσει η Άγκυρα κάτι εκεί, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα προσπαθήσει να το ισοσκελίσει διεκδικώντας το μείζον στην «αρένα» του Αιγαίου.
Είναι λοιπόν ξεκάθαρη η ανάγκη προσαρμογής της στρατηγικής της Ελληνικής πλευράς και υιοθέτησης των παραινέσεων του Κωνσταντίνου Καραμανλή περί ισχυρής και απρόσβλητης Ελλάδος μέσω του εκσυγχρονισμού των Ενόπλων Δυνάμεων. Ακριβώς δε επειδή ο εκσυγχρονισμός δεν επιτυγχάνεται από την μια μέρα στην άλλη, η δρομολόγησή του δεν πρέπει να καθυστερεί. Οι ανάγκες και οι προτεραιότητες των Γενικών Επιτελείων έχουν καταγραφεί και είναι γνωστές, αλλά αν περιμένουμε να υλοποιηθούν «όταν και εφόσον η δημοσιονομική κατάσταση το επιτρέψει», κινδυνεύουμε να χάσουμε το «τακτικό» πλεονέκτημα…
* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “ΕΠΙΚΑΙΡΑ” τον Όκτωβριο 2016.
