«Γαία πυρί μιχθήτω»
Η πρόσφατη επίσκεψη του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στις Βρυξέλες, του Ευάγγελου Βενιζέλου στην Ιταλία, αλλά – απ’ εδώ και πέρα – και κάθε κυβερνητικού αξιωματούχου σε χώρα της Ευρώπης, θα πρέπει να έχει ένα στόχο, μια κοινή συνισταμένη επιχειρημάτων, που να καταδεικνύει το αυτονόητο. Ότι δηλαδή, η Ελληνική κοινωνία, ότι ήταν να δώσει το έδωσε, ότι η ξαφνική και βίαια απώλεια εισοδημάτων έχει ξεπεράσει προ πολλού κάθε όριο και ότι η όποια περαιτέρω επιμονή της Τρόικα σε νέα μέτρα, θα τα τινάξει απλά, όλα στον αέρα. Όλο το οικοδόμημα που κτίστηκε μετά από τόσα χρόνια προσπαθειών και θυσιών θα καταρρεύσει, η χώρα θα μπει σε φάση παρατεταμένης πολιτικής αστάθειας με ότι αυτό συνεπάγεται για τα δυτικά συμφέροντα, που βέβαια σε καμία περίπτωση δεν επιθυμούν να δουν την Ελλάδα να μετατρέπεται από «σταθεροποιητικό παράγοντα» σε «πηγή αποσταθεροποίησης», ιδιαίτερα τώρα που η ευρύτερη γεωπολιτική μας περιοχή φλέγεται.
Στην επιχειρηματολογία μας επίσης, αυτό που πρέπει να αναδείξουμε, είναι ότι η Ελληνική κοινωνία χρειάζεται άμεσα την χαλάρωση των πολιτικών σκληρής λιτότητας, τη διόρθωση των αδικιών κυρίως στους οικονομικά ασθενέστερους και τη διάχυση στην κοινωνία του μερίσματος που θα προέλθει από το περιβόητο πρωτογενές πλεόνασμα. Βεβαίως χαλάρωση της λιτότητας, δεν σημαίνει παύση των μεταρρυθμίσεων, των διαθρωτικών αλλαγών, του νοικοκυρέματος του κράτους. Ίσα – ίσα, σημαίνει επιτάχυνση της αναγκαίας και απαραίτητης αυτής διαδικασίας. Χαλάρωση μεν της λιτότητας, αλλά πάταξη της γραφειοκρατίας, της φοροδιαφυγής, της διαφθοράς, της διαπλοκής, της εισφοροδιαφυγής, των πελατειακών σχέσεων. Χαλάρωση μεν της λιτότητας, αλλά παράλληλα δημιουργία σοβαρών ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους, υποστηριζόμενων από κατάλληλο μηχανογραφικό σύστημα και νομοθετικό πλαίσιο απλό και κατανοητό. Χαλάρωση της λιτότητας, αλλά απαλλαγή από νοσηρές νοοτροπίες και «συνήθειες» του παρελθόντος.
Αναμφίβολα επί Πρωθυπουργίας Αντώνη Σαμαρά έγιναν πολλά θαρραλέα βήματα μπροστά, αλλά η κοινωνία έχει πιεστεί πολύ. Η ευκαιρία που μας δίδεται με τις Γερμανικές εκλογές είναι ουσιαστική και δεν πρέπει να χαθεί. Πρέπει να πείσουμε τη νέα Γερμανική κυβέρνηση για το διακύβευμα της «επιμονής στην σκληρή λιτότητα». Αν όπως όλα δείχνουν η κα Μέρκελ ανανεώσει τη θητεία της στην Καγκελαρία, τότε είναι δυνατόν – ακριβώς επειδή το διακύβευμα είναι μέγα – όχι μόνον να συναινέσει σε χαλάρωση της λιτότητας που θα έχει άμεσο θετικό αντίκτυπο στην κοινωνία, αλλά να εξετάσει τρόπους περαιτέρω διευκόλυνσης της αποπληρωμής του χρέους και γιατί όχι ένα νέο κούρεμα, ώστε να καταστεί επιτέλους βιώσιμο. Αν για παράδειγμα, αντί για 7 δις τόκων που πληρώνουμε σήμερα το χρόνο, πληρώναμε 4 και μπορούσαμε τα υπόλοιπα 3 δις να τα διοχετεύσουμε στην ανάπτυξη και στην ενίσχυση της απασχόλησης, τότε το κέρδος θα ήταν τεράστιο και η χώρα θα επέστρεφε στην ευημερία και στην πρόοδο πολύ πιο σύντομα. Κάτι που συμφέρει πρωτίστως την Ευρώπη.
Ο Ελληνικός λαός πλήρωσε το τίμημα που του αναλογούσε για τις λανθασμένες πολιτικές που εφήρμοσαν τις τελευταίες δεκαετίες οι πολιτικοί ταγοί που ο ίδιος εκών – άκων, επέλεξε. Είναι καιρός να φύγουμε προς τα μπρος συντεταγμένα, με μία κυβέρνηση δικομματική μεν, αλλά με ξεκάθαρο Ευρωπαϊκό προσανατολισμό και δεδομένη κοινωνική ευαισθησία. Σε αντίθετη περίπτωση, ο εύκολος, λαϊκίστικος και εκ του ασφαλούς, αντιπολιτευτικός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ, θα παρασύρει ολοένα και περισσότερους Έλληνες πολίτες, ενώ παράλληλα και η ακροδεξιά με την αντισυστημική ρητορική της θα συνεχίζει να ενισχύεται με απρόβλεπτες συνέπειες. Και τότε, κα Μέρκελ, «γαία πυρί μιχθήτω»….
*Δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην εφημερίδα «Ελλάδα Αύριο»
